χελύκλονος

-ον, Α

αυτός που αντηχεί με το όστρακο τής χελώνας («χελύκλονος φόρμιγξ», Ορφ. Αργ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < χέλυς «χελώνα» + κλόνος «ταραχή, κλονισμός»].